راستش نتوانستم خاطره ای که که همیشه درذهنم جاریست و وجدانم را آزارمیده دروبلاگم قرارندهم.

دریک روزکه بازدیدی از مدارس منطقه داشتیم دریکی ازمدرسه ها با دانش آموزی برخوردکردم که لباساش پاره ولباش قرمز شده بوددرضمن خواهرش هم اینجوری بودبعدکه قضایا را ازمعلم اوجویا شدیم بهمون جواب دادکه او وخواهرش به علت فقرسوء تغذیه دارنددرضمن تنها لباسی که دارندهمینه که برتنشون هست.با گفتن این حرف نفسم درسینه حبس شدوبه این فکرافتادم که ما با آن همه امکانات چرا این بچه ها به این حال باشند.تازه متوجه شدم که بعضی ازدانش آموزا این مدرسه کفش ندارندوبا پای لخت میاندمدرسه،دراین منطقه که یکی ازمحرومترین نقاط کشور(منطقه توتان)است متاسفانه از این دانش آموزان زیاد هستند.درضمن دوست دیگری تعریف می کردکه دریکی ازبازدیدهای که سال قبل ازاین منطقه داشتیم دریکی ازمدارس ازدانش آموزی که سوال می پرسیدیم وجواب نمی داد ،وقتی که علتش را پرسیدم اوبا لحنی گرفته ولفظ محلی گفت:وت شدیگی بی درس وانگ(با گرسنگی می شود درس خواند) بعد ازاو پرسیدیم برای چی :اوجواب دادکه از دیروز تا حالا چیزی نخورده است چیزی نداشتیم که بخوریم سپس ما برای اینکه واقعا بفهمیم قضیه چیه با دانش آموزبه خونه اش رفتیم درآنجا مادر پیرش رادیدیم دریک خانه کپری وساده،از اوپرسیدیم مادر چیزی نداری ما بخوریم مادر روبه پسرش کردوگفت فرزندم امروز مدرسه بهت شیر ندادن!!!،یعنی غذای آنها همین شیری بودکه مدرسه به دانش آموزمیدادوزمانی که شیرتمام می شددیگرآنها غذای نداشتند.

واقعا  اینجوری می شود درس خواند.(نظرشماچیه؟)

خدایا چنان کن سرانجام کار             که توخشنودباشی وما رستگار

نظرات شما عزیزان:

1

ساعت0:17---7 مهر 1390

متاسفم واقعا

علیرضا افشار

ساعت17:31---18 شهريور 1390

[وب سایت]

سلام . اصلا نمیدونم چی بگم ...
خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم
واقعا باید بچه های پایتخت یه سری به اینجاها بزنند تا قدر امکانات خودشون رو بدونند و متوجه بشن که در قبال این مردم مسئولند

حباب

ساعت18:17---17 تير 1390

[وب سایت]

همکار عزیز سلام

این چیزهایی که گفتی من هم زیاد دیدم و شنیدم. مثلا همین امسال که معاون هنرستان بودم. شاگردی داشتیم ( که البته ترک تحصیل کرد) خیلی وقت ها یا دیر می رسید مدرسه یا غیبت کرد. یه روز تصمیم گرفتم درستش کنم. هرچی از علت غیبتش می پرسیدم یا چیزی نمی گفت یا جواب بی سروته می داد. تا اینکه دفتر خالی شد و من موندم و اون. این بار که علت را پرسیدم سرش را پایین انداخت و گفت. پول برای کرایه ماشین نداشتم آقا! من هم بی اختیار و بدون اینکه چیز دیگه ای بگم فرستادمش کلاس. جالب بدونید جایی که من کار می کنم تا پایتخت فقط 30 کیلومتر فاصله داره!

بله دوست عزیز اگه مسئولین بخوان به اینا برسن پس کی هزینه ی ساخت موشک و سلاح های کشتار جمعی رو می ده. رسیدگی به مردم لبنان، افغانستان، عراق و .... بیشتر معروفیت میاره تا رسیدگی به این بدبخت بیچاره ها.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: